Rudi Wester (Leeuwarden, 14 november 1943) studeerde Franse taal en letterkunde aan de Vrije Universiteit van Amsterdam. Zij was jarenlang literair criticus van Franse en Angelsaksische literatuur in Vrij Nederland en Trouw. Ook was ze redacteur bij Hier is…. Adriaan van Dis. Van 1991-1995 was zij adjunct-directeur en van 1995-2003 directeur van het Nederlands Literair Productie- en Vertalingenfonds. Van 2003-2009 was zij directeur van het Institut Néerlandais in Parijs, tevens cultureel attaché aan de Nederlandse ambassade aldaar. Als artistiek directeur in 2012/2013 van Stichting Leeuwarden Culturele Hoofdstad van Europa (Lwd2018) was zij mede verantwoordelijk voor het behalen van de titel Culturele Hoofdstad van Europa voor haar geboortestad in 2018. Ze schreef Beau Berry (Prometheus, 2004), Schrijver in Frankrijk (Contact, 2004), Helden uit de Nederlandse en Vlaamse literatuur (samen met Inez van Eijk, Agathon, 1985 en Prometheus, 2005) en Vriendinnen van vroeger, vrouwen van nu (Arbeiderspers, 2012).
Haar biografie van Jef Last, getiteld Bestaat er een raarder leven dan het mijne? Jef Last 1898- 1972 is in 2021 bij uitgeverij Prometheus verschenen. In hetzelfde jaar verscheen de tweede en verbeterde druk, met een extra fotokatern van acht bladzijden. Ook kwam haar vervolg op Beau Berry (Prometheus, 2004), uit, getiteld Domweg gelukkig in de Berry. Leven in het hart van Frankrijk (Prometheus, 2024). Zij is nu bezig aan een selectie uit de duizenden brieven, memoires en dagboeken van Jef Last voor Privédomein (Arbeiderspers)
In 2000 werd ze onderscheiden als Officier des Arts et des Lettres door de Franse regering, en in 2001 werd ze benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau.
De pers over Rudi Wester
- Boegbeeld van de Nederlandse letteren
Door Arjen Fortuin & Ward Wijndelts, NRC, 3 maart 2003 - Rudi Wester neemt afscheid van het Institut Néerlandais.
Door Ariejan Korteweg, De Volkskrant, 30 juli 2009